بیماری های سل پوستی و درمان آن
به گزارش وبلاگ طفره، میکروبی است که زیر پوست بدن ریشه نموده و مانند دانه های پسته یا تقریباً مثل توت، درشت شده و برآمدگی به هم می زند و در اوایل خارش دارد، بعداً از شدت خارش به مرور کاسته می گردد و به ازدیاد آن می افزاید.
نویسنده: احمد حاجی شریفی
میکروبی است که زیر پوست بدن ریشه نموده و مانند دانه های پسته یا تقریباً مثل توت، درشت شده و برآمدگی به هم می زند و در اوایل خارش دارد، بعداً از شدت خارش به مرور کاسته می گردد و به ازدیاد آن می افزاید. اغلب در پشت گردن، ران پا، پشت انگشتان دست و ماهیچه پا مکان رشد و نمود این میکروب می باشد، تا به امروز اقسام آن به چندین رقم رسیده است که همه آن ها زاده یک میکروب سل پوستی می باشد.
طرز معالجه آن بسیار آسان است: 4 مثقال سفیدآب قلع را نرم بسایید و با 2 گرم مرکوروژ مخلوط نموده، بعد با روغن وازلین و یا پیه بز ضماد کنید و بر روی زخم ها بگذارید. اگر این عمل چندین بار تکرار گردد، به کلی ریشه آن سوخته و از بین خواهد رفت.
* شاه تره را با گل هماض، گل ریواس و گل تاج خروس به نسبت مساوی نرم ساییده، بعد با آب لیمو خمیر نموده، بر روی زخم بمالید.
* سماق، کرفس و خرفه تازه را با آب گشنیز خمیر کنید و بر موضع بمالید.
* گل خطمی را بجوشانید و در یک لیتر آب جوشیده شده آن 2 مثقال اسید بوریک داخل نموده و زخم ها را کاملاً با آن شستشو دهید، بسیار مفید است.
* کاسنی تازه، خرفه تازه، پوست هندوانه ی تازه و برگ کاهو تازه را به میزان مساوی بکوبید و بر روی زخم ها بگذارید.
* روغن خاکستری را با مغز قلم گاو مخلوط نموده و روزی 3 بار بر روی زخم ها بمالید، نافع است.
* ماست را با باروت خمیر نموده و روزی پنج مرتبه بر روی زخم ها بمالید (ماست 50 گرم و باروت 10 گرم).
* عناب، گل بنفشه، شاه تره و گل خطمی را به میزان مساوی نرم بسایید و با آب غوره خمیر نموده و به موضع زخم ها بمالید و همه روزه به قدر نصف استکان آب غوره میل فرمایید.
* پوست نارنگی را با پوست نارنج خشک نموده، نرم بسایید و بعد هم وزن آن سفیدآب قلع اضافه نموده و با مغز قلم گاو خمیر کنید و روزی 3 بار بر روی زخم ها بمالید.
* صبر زرد 1 مثقال، گلنار فارسی 1 مثقال و سفیدآب روی (اکسید دوزنگ) 1 مثقال، همه را با هم مخلوط نموده و به وزن هر سه آن ها تخم خرفه اضافه کنید، بعد نرم بسایید، سپس با آب نارنج مخلوط نموده و بر زخم ها بمالید.
منبع مقاله :
حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرة المعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پازدهم.
منبع: راسخون