دانشمندان تعداد کل مورچه های روی زمین را محاسبه کردند! 20 کوادریلیون مورچه روی زمین وجود دارد.
به گزارش وبلاگ طفره، دفعه بعد که یک کودک چهار ساله کنجکاو از شما بپرسد که چند مورچه روی زمین وجود دارد، می توانید آماده باشید تا با یک عدد خاص پاسخ دهید. محققان آلمانی متون علمی را جست وجو نموده اند تا به پاسخی برای این سؤال و بعلاوه یک سوال دیگر برسند: وزن همه آن ها در مجموع چقدر است؟
دانشمندانی از دانشگاه جولیوس ماکسیمیلیانس (JMU) می گویند که آن ها این مطالعه را به این علت شروع کردند که تخمین قابل اعتمادی از تعداد کل مورچه ها در این سیاره یا اندازه رایج بودن آن ها در زیستگاه های مختلف وجود نداشت. بنابراین تیم وظیفه مهم شمارش این حشرات کوچک را بر عهده گرفت.
موضوع فقط بردن چرتکه زدن تعداد همه مورچه های این سیاره نبود. در عوض، آن ها با استفاده از داده های 489 مطالعه علمی که در خصوص این موضوع بحث می کردند و همه قاره ها و زیستگاه ها را پوشش می دادند، به یک تخمین تجربی محافظه کارانه رسیده اند.
به گفته این تیم، در حال حاضر تقریباً 20 کوادریلیون مورچه روی زمین وجود دارد. این یک عدد 20 و در پی آن 15 صفر است، که به سختی می توانآن را تصور کرد. به عبارت دیگر تعداد مورچه های روی زمین 2000 برابر بیشتر از تعداد ستاره های کهکشان ماست!
تیم یک قدم فراتر رفت و تخمین زد که وزن همه این مورچه ها با هم چقدر است - حدود 12 میلیون تن. این بیشتر از مجموع جرم همه پرندگان وحشی و پستانداران (به جز ما انسان ها) است. ن
بنابراین چگونه آن ها در سراسر سیاره پخش می شوند؟ همانطور که انتظار می رفت، محققان دریافتند که مورچه ها در منطقه ها استوایی متمرکز هستند، جنگل ها و بیابان ها دارای مقادیر بیشتری هستند و محیط های شهری کمتر. منطقه ها قطبی اساساً عاری از مورچه هستند.
ممکن است کمی بی فایده به نظر برسد، اما این مطالعه فقط برای ارضای بچه کنجکاو در همه ما نبود. این تیم می گوید از آنجایی که مورچه ها نقش بزرگی را در زیست بوم ها بازی می نمایند، مهم است که پراکندگی آن ها و اینکه چگونه ممکن است تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار گیرند، درک کنیم.
پاتریک شولتایس، نویسنده ارشد این تحقیق گفت: در هر هکتار، مورچه ها سالانه 13 تن جرم خاک را جابجا می نمایند. بنابراین آن ها تأثیر زیادی در حفظ چرخه مواد مغذی دارند و بعلاوه نقش مشخص نماینده ای در توزیع دانه های گیاهان دارند.
این تحقیق در مجله PNAS منتشر شده.
منبع: JMU
منبع: یک پزشک