علت حساسیت بعضی از قسمت های بدن - وبلاگ طفره

به گزارش وبلاگ طفره، تهران (پانا) - بعضی از قسمت های بدن به عنوان مثال دست ها و لب ها حساس تر از سایر قسمت ها هستند و آن ها را در ابزار ما در تشخیص پیچیده ترین جزئیات دنیا پیرامون خود ابزار اساسی می نماید.

به گزارش وبلاگ طفره، این توانایی برای بقای ما مهم است و ما را قادر می سازد تا با خیال راحت به محیط اطراف خود بپردازیم و به سرعت موقعیت های نو را درک نموده و به آن ها پاسخ دهیم. شاید تعجب آور نباشد که مغز فضای قابل توجهی را به این سطوح حساس پوست اختصاص می دهد که برای لمس دقیق و متمایز تخصص دارند و به طور مداوم به وسیله نورون های حسی که آن ها را عصبی می نماید، اطلاعات دقیق جمع آوری می نمایند.

اما چگونه ارتباط بین نورون های حسی و مغز منجر به چنین پوست حساسی می گردد؟

یک مطالعه نو به سرپرستی محققان دانشکده پزشکی هاروارد از مکانیزمی رونمایی نموده است که ممکن است زمینه ساز حساسیت بیشتر منطقه ها خاصی از پوست باشد.

این تحقیق که روی موش ها انجام شد و 11 اکتبر در Cell منتشر شد، نشان می دهد که نمایش بیش از حد سطوح حساس پوست در مغز در اوایل نوجوانی ایجاد می گردد و می توان آن را به ساقه مغز مربوط دانست. علاوه بر این، نورون های حسی که قسمت های حساس تر پوست را در برمی گیرند و اطلاعات را به ساقه مغز منتقل می نمایند، ارتباطات قوی تری نسبت به نورون ها در قسمت های کمتر حساس بدن ایجاد می نمایند.

دیوید گینتی، نویسنده ارشد و پروفسور عصب شناسی در دانشکده پزشکی هاروارد، می گویند: این مطالعه درک مکانیکی از دلیل اختصاص بیشتر املاک مغزی به سطوح پوست با دقت لمس بالا را ارائه می دهد. اساسا این مکانیزمی است که به شرح این امر یاری می نماید که چرا شخص در قسمت هایی از بدن که به آن احتیاج دارند، دارای حس بیشتری است.

در حالی که این مطالعه روی موش ها انجام شد، نمایان شدن بیش از حد منطقه ها حساس پوست در مغز در بین پستانداران مشاهده می گردد، این نشان می دهد که این مکانیسم ممکن است برای گونه های دیگر قابل تعمیم باشد. از دیدگاه تکاملی، پستانداران دارای شکل های بدن بسیار متفاوتی هستند که به حساسیت در سطوح مختلف پوست تبدیل می گردد. به عنوان مثال، انسان ها دارای دست و لب های بسیار حساسی هستند، در حالی که خوک ها با استفاده از پوزه های بسیار حساس دنیا را کاوش می نمایند؛ بنابراین، گینتی معتقد است این مکانیسم می تواند انعطاف پذیری رشد گونه های مختلف را برای ایجاد حساسیت در منطقه ها مختلف فراهم کند.

علاوه بر این یافته ها، اگرچه اساسی هستند، اما روزی می توانند به روشن شدن ناهنجاری های لمسی که در بعضی از اختلالات تکاملی عصبی در انسان مشاهده می گردد، یاری نمایند.

دانشمندان از دیرباز می دانسته اند که بعضی از قسمت های بدن در مغز بیش از حد نمایان شده اند، همانطور که در نقشه حسی مغز، به نام somatosensory homunculus، به صورت شماتیک از قسمت های بدن انسان و منطقه ها مربوطه در مغز که در آن سیگنال های این قسمت های بدن پردازش می شوند، نشان داده شده است. تصویر چشمگیر شامل دست ها و لب های کارتونی بزرگ است. پیش از این تصور می شد که نمایان شدن بیش از حد منطقه ها حساس پوست در مغز می تواند به تراکم بالای نورون هایی که آن نواحی پوست را عصبی می نمایند، نسبت داده گردد. با این حال، کار های قبلی آزمایشگاه گینتی نشان داد که در حالی که پوست حساس حاوی نورون های بیشتری است، این نورون های اضافی برای در نظر گرفتن فضای اضافی مغز کافی نیستند.

برندان لنهرت، یکی از محققان neurobiology و سرپرست این مطالعه با Celine Santiago، می گوید: ما متوجه شدیم که تعداد بسیار کمی از سلول های عصبی که پوست حساس را عصبی می نمایند در مقایسه با آنچه انتظار می رود وجود دارد.

برای آنالیز این تناقض، محققان مجموعه ای از آزمایش ها را روی موش ها انجام دادند که شامل تصویربرداری از مغز و نورون ها به عنوان نورون های تحریک شده به روش های مختلف بود. ابتدا، آن ها آنالیز کردند که چگونه منطقه ها مختلف پوست در طول رشد نشان داده شده است. در اوایل توسعه، پوست حساس و بدون مو روی پنجه موش متناسب با تراکم نورون های حسی نشان داده شد. با این حال بین نوجوانی و بزرگسالی، این پوست حساس به طور فزاینده ای در مغز ظاهر می گردد، حتی اگر تراکم نورون ها ثابت بماند، تغییری در پوست پنجه های کم مو و حساس مشاهده نشد.

گینتی گفت: این بلافاصله به ما گفت که چیزی بیشتر از تراکم عصب زدایی سلول های عصبی در پوست در حال اجرا است تا دلیل این بیش از حد در مغز باشد.

لنهرت اضافه کرد: تماشا تغییرات در این بازه های زمانی رشد بعد از زایمان واقعاً غیرمنتظره بود. این ممکن است تنها یکی از تغییرات متعدد در توسعه پس از زایمان باشد که برای نشان دادن دنیا لمسی اطرافمان مهم است و به ما یاری می نماید تا به وسیله حلقه حسی حرکتی در دستکاری اشیاء در دنیا را به دست آوریم که لمس بخش خاصی از آن است.

در مرحله بعد، تیم تشخیص داد که ساقه مغز ناحیه ای در مغز که اطلاعات را از نورون های حسی به منطقه ها پیچیده تر و مرتبه بالاتر مغز منتقل می نماید، محلی است که در آن نمای بزرگتر از سطوح حساس پوست رخ می دهد. این یافته محققان را به این نتیجه رساند: نمایش بیش از حد پوست حساس باید از ارتباط بین نورون های حسی و نورون های ساقه مغز نشئت گیرد.

برای آنالیز بیشتر، دانشمندان ارتباط بین نورون های حسی و نورون های ساقه مغز را برای انواع مختلف پوست پنجه مقایسه کردند. آن ها دریافتند که این ارتباطات بین نورون ها برای پوست های حساس و بدون مو قوی تر و بیشتر از پوست های کم حساس و پر موست؛ بنابراین، تیم به این نتیجه رسیدند که قدرت و تعداد ارتباطات بین نورون ها نقش کلیدی در ایجاد نمایندگی بیش از حد پوست حساس در مغز ایفا می نماید. انتها، حتی زمانی که نورون های حسی در پوست های حساس تحریک نمی شوند، موش ها باز هم نمایان شدن گسترده تری در مغز ایجاد می نمایند، این نشان می دهد که نوع پوست، به جای تحریک با لمس در طول زمان، باعث این تغییرات مغزی می گردد.

گینتی گفت: ما فکر می کنیم که ما بخشی از این بزرگنمایی را کشف نموده ایم که نمایانگر نامتناسب مرکزی حسی است . این یک شیوه نو تفکر در خصوص چگونگی این بزرگنمایی است.

در مرحله بعد، محققان می خواهند آنالیز نمایند که چگونه منطقه ها مختلف پوست به نورون هایی که آن ها را عصبی می نماید می گویند که خواص متفاوتی از خود نشان دهند، مانند ایجاد ارتباطات بیشتر و قوی تر در هنگام عصب کشی پوست حساس.

لنهرت تاکید نمود که یک کلاس شایع از اختلالات تکاملی عصبی در انسان وجود دارد به نام اختلالات هماهنگی رشدی که بر ارتباط بین گیرنده های لمسی و مغز تاثیر می گذارد و بنابراین ممکن است از روشن شدن بیشتر تعامل بین آن ها سود ببرد.

لهنرت می گوید: این یکی از مواردی است که امیدوارم مطالعات زیادی در زمینه تغییرات مکانیکی در نحوه نمایش بدن در طول توسعه انجام دهد. من و سلین هر دو فکر می کنیم این ممکن است در آینده، به درک بهتر بعضی از اختلالات عصبی تکاملی منجر گردد.