لکه سیاهی که 40 سال است جان ونزوئلایی ها را می گیرد
به گزارش وبلاگ طفره، این پدیده اسرارآمیز، از اواسط دهه 1980، اتوبان های اطراف کاراکاس، مرکز ونزوئلا را در بر گرفته و باعث ایجاد تصادف های مرگبار رانندگی می گردد.
غزال زیاری: از سال 1986، لجن سیاه رنگ و عجیب و غریبی در حومه شهر کاراکاس مرکز ونزوئلا به چشم می خورد و حتی باعث مرگ و میر بعضی افراد شده و افسانه هایی را نیز با خود به همراه داشته. آیا این لجن سیاه رنگ، تراوشات روغن است؟ یا نشانه ای از فرازمینی هاست؟ شاید هم نوعی خرابکاری سیاسی باشد و یا چیزی به مراتب شوم تر از همه اینها؟
این لجن سیاه رنگ، نام های متعددی هم دارد: لا مانچا نگرا ، لکه سیاه و یا حتی گووی سیاه مرموز . مهم نیست آن را چه بنامیم؛ این پدیده اسرارآمیز، از اواسط دهه 1980، اتوبانی در حومه کاراکاس، مرکز ونزوئلا را در بر گرفته و باعث ایجاد تصادف های مرگبار رانندگی می گردد.
ابهامات در خصوص لکه سیاه
جستجوی آنلاین برای یافتن شواهدی درباره لامانچا نگرا، به طرز شگفت انگیزی تقریبا بی نتیجه می ماند. همین باعث شده تا تئوری های توطئه فراوانی درباره این لکه چهل ساله مطرح گردد. تقریبا 40 سال پیش زمانی که برای اولین بار این لکه چسبناک و سیاه رنگ رویت شد، گزینه های متعددی درباره منشا آن مطرح گشت. از تئوری های بیگانگان گرفته تا نشت نفت و حتی خرابکاری های سیاسی؛ اما واقعیت این است که منشا این لکه هنوز حتی برای کارشناسان هم ابهام آلود و پررمز و راز است.
رامانان کریشنامورتی، استاد مهندسی شیمی و نفت دانشگاه هیوستون دراین باره گفته: این یک ماجرای قدیمی است و افسانه ها و واقعیت های زیادی درباره آن مطرح می گردد. سایز و میزان و دامنه و زمان تراوش و سپس تکرار آن بعد از پنج سال، واقعا رمزآلود است.
اما اگر دوست دارید درباره لامانچا نگرا بدانید و دریابید که چرا کشف ماهیت این ماده علمی تخیلی و سیاه رنگ برای دانشمندان تا این حد پیچیده است با ما همراه باشید.
خلاصه ای درباره تاریخچه لامانچا نگرا
درسال 1986 بود که گروهی از کارگران جاده ای برای اولین بار در بزرگراهی عریض بین شهر کاراکاس تا نزدیکترین فرودگاه محلی یعنی فرودگاه بین المللی سیمون بولیوار، متوجه گودی سیاه رنگی شدند. گزارش های اولیه درباره این پدیده که در سال 1992 منتشر شد، این لکه را این گونه توصیف می کرد: یک لجن سیاه غلیظ که قوام آن مثل آدامس بود. از اولین ظهور این لکه در اواسط دهه 1980 تا انتشار اولین گزارش در اوایل دهه 1990، لکه در منطقه ای به طول 13 کیلومتر توسعه یافته بود. طبق گزارش های منتشره در طول این مدت، این لکه، جان حدود 1800 موتورسوار را در این بزرگراه گرفت.
یک راننده تاکسی محلی در صحبت هایی گفته که عبور از روی این لکه که سطحی لغزنده داشت، مثل رانندگی در مسابقات اتومبیلرانی بوده است.
کوشش ها برای از بین بردن و حذف این لکه با بهره گیری از امکانات متعددی از دستگاه های شستشوی برقی، خراش دهنده ها گرفته تا مواد شوینده و سنگ آهک پودر شده ادامه داشت و با این اقدامات، این لکه در دهه 90 برای مدت کوتاهی ناپدید شد ولی چند سال بعد و در سال 2001 مجددا بازگشت. در مقاله منتشر شده در این باره به این نکته اشاره شده که ضخامت این لکه سیاه در بعضی منطقه ها تا 2.5 سانتی متر می رسید.
دانشمندان چه می گویند؟
بعد از گذشت سال ها، دو تئوری درباره لامانچا نگرا مطرح است: اثرات آسفالت زیر سطحی و تاثیرات نشت نفت از منابع زیرزمینی.
رینالدو گونزالس، دکتر و مدرس کمکی دانشگاه هیوستون در بخش مهندسی نفت، در زمان ظهور لکه اصلی لامانچا نگرا در کاراکاس مشغول تدریس بوده. او با تاکید بر اینکه جزئیات شاید در خاطرش نمانده باشد، به این نکته اشاره دارد که واضح است که آسفالت معیوب، یکی از علل ایجاد این لکه بوده است.
او در این رابطه گفته: لامانچا نگرا برروی آسفالتی ظاهر شد که با امولسیفایرها پردازش شده بود تا محصولی با همان ویژگی های آسفالت معمولی مورد استفاده در جاده ها به دست بیاید. اما من حدس می زنم که احتمالا این سبک کار برای کاهش هزینه ها و بهره گیری از دیگر مزایای شیمیایی بوده. ساده ترین شرح ممکنی که من به یاد دارم این است که در آن دوره، فازهای آسفالت تصفیه شده از هم جدا شدند و یکی از آنها به سطح بیرونی آمد و نوعی لکه سیاه و چرب در جاده ایجاد شد.
کریشنامورتی هم بر این باور است که این نظریه، محتمل تر از احتمال خروج نفت از ذخایر زیرزمینی است.
منبع: popularmechanics
5858
منبع: خبرآنلاین