معرفی کامل حالت های دوربین عکاسی - وبلاگ طفره

به گزارش وبلاگ طفره، بدون داشتن درک صحیحی و مناسبی از حالت های دوربین عکاسی، ثبت عکس های زیبا و باکیفیت امکان ندارد. فرقی ندارد که یک عکاس حرفه ای باشید و یا اینکه غیرحرفه ای هستید و به تازگی عکاسی را آغاز نموده اید، باید بدانید که تمام حالت های دوربین عکاسی چطور کار می نمایند و چطور باید از آن ها استفاده کرد.

حالت های دوربین عکاسی دیجیتال چیست؟

حالت های دوربین دیجیتال پارامترهای مختلف مربوط به نوردهی را تنظیم می نمایند. این پارامترها به خصوص شامل سرعت شاتر، دیافراگم و ISO می گردد. انتخاب ترکیبی مناسبی برای مقادیر این پارامترها می تواند نتایجی کاملاً خاص به همراه داشته باشد. بعضی از این حالت ها نوردهی دوربین را به صورت کاملاً اتوماتیک انجام می دهند، ولی بعضی دیگر برای کنترل دستی این تنظیمات کاربرد دارند.

سال ها پیش، چیزی به نام حالت های دوربین عکاسی وجود نداشت و همه چیز دستی (Manual) بود. عکاس ها باید دیافراگم، سرعت شاتر و حتی فیلم مناسب برای عکاسی را انتخاب می کردند. برای مقدار گیری مقدار نور موجود در محیط، باید دستگاه های مختلفی را با خود حمل می کردند که نور را مقدار گیری نموده و اطلاعات نوردهی را در اختیار آن ها می گذاشت. سپس، تنظیمات دوربین را بر اساس این اطلاعات تنظیم می کردند. در سال 1938، شرکت کداک (Kodak) دوربینی را معرفی کرد که دستگاه مقدار گیری نور را در خودش تعبیه نموده بود. در سال 1962، یک شرکت ژاپنی به نام Topcon اولین دوربین SLR را ساخت که نور وارد شده به داخل لنز را مقدار گیری می کرد. با استفاده از این دوربین ها، دیگر نیازی نبود که عکاس ها ابزارهای مختلف مقدار گیری نور را با خود حمل نمایند، چرا که خود دوربین این کار را انجام می داد. سال ها بعد، حالت های اتوماتیک دوربین ها وارد بازار شد که به صورت اتوماتیک نور وارد شده به لنز را مقدار گیری نموده و بر همان اساس، پارامترهای نوردهی را به خوبی تنظیم می کرد.

امروزه، تقریباً تمام دوربین ها حالت های مختلفی برای عکاسی دارند که از آن ها می توان برای شرایط مختلف استفاده کرد. بیشتر دوربین ها یک حالت اتوماتیک هم دارند که تمام کارها را خودش انجام می دهد و بسیار ساده است. ولی با این حال، دوربین های پیشرفته تر به حالت های مختلفی مجهز هستند که به عکاس ها اجازه می دهد نوردهی را هم به صورت دستی و هم به صورت اتوماتیک کنترل نمایند.

انواع حالت های دوربین عکاسی

در میان تمام حالت های دوربین عکاسی، 4 مورد اهمیت بیشتری داشته و بسیار متداول تر است:

• Program (P)
• Shutter Priority (Tv)یا (S) - اولویت شاتر
• Aperture Priority (Av) یا (A) - اولویت دیافراگم
• Manual (M) - دستی

حالت Program

در حالت Program، دوربین مقدار دیافراگم و سرعت شاتر را به صورت اتوماتیک و با توجه به مقدار نوری که وارد لنز می گردد، برای شما انتخاب می نماید. اگر کاملاً مبتدی هستید و یا اینکه فرصت مکث و تصمیم گیری برای هر شات را ندارید، این حالت برای شما مناسب است، چراکه سرعت بسیار بالایی دارد، تنها کادر را انتخاب نموده و دکمه شاتر را بزنید! دوربین در این حالت سعی می نماید تعادل مناسبی بین مقدار دیافراگم و سرعت شاتر ایجاد کند. انتخاب این مقادیر به نور محیط بستگی خواهد داشت. اگر دوربین را به سمت یک محیط روشن بگیرید، مقدار دیافراگم به صورت اتوماتیک افزایش پیدا می نماید و سرعت شاتر هم بیشتر می گردد. هنگام عکاسی در محیط های تاریک تر نیز مقدار دیافراگم کاهش پیدا می نماید تا دوربین بتواند سرعت شاتر را همچنان به مقدار کافی بالا داشته باشد. اگر مقدار نور محیط باز هم کافی نباشد، دیافراگم لنز روی کم ترین مقدار (بالاترین عدد دیافراگم؛ هرچه عدد بالاتر باشد، دیافراگم بسته تر است) تنظیم شده و سرعت شاتر هم کاهش پیدا می نماید تا بالاخره دوربین به نوردهی مناسبی دست پیدا کند.

حالت Shutter Priority - اولویت شاتر

حالت اولویت با شاتر در دوربین ممکن است با نماد (Tv) یا (S)نمایش داده گردد. همان طور که از نام آن می توان حدس زد، در این حالت شما خودتان سرعت شاتر را انتخاب نموده و دوربین مقدار دیافراگم را به همان نسبت و بر اساس نوری که از لنز عبور می نماید، انتخاب می نماید. انتخاب این حالت برای زمانی مناسب است که می خواهید حرکات اجسام را به تصویر بکشید (حالت محو شدگی) و یا اینکه با سرعت بالایی عکاسی نموده و اجسام در حال حرکت را به شکل ثابت به تصویر بکشید. اگر نور محیط زیاد باشد، دوربین به صورت اتوماتیک عدد بالاتری را برای مقدار دیافراگم انتخاب می نماید. هرچه عدد دیافراگم بزرگ تر باشد، مقدار نوری که وارد لنز می گردد کمتر خواهد بود. از سوی دیگر، اگر نور به مقدار کافی در صحنه وجود نداشته باشد، دوربین مقادیر کمتری را برای دیافراگم انتخاب می نماید که باعث می گردد نور بیشتری وارد لنز گردد. بنابراین، در حالت اولویت با شاتر، مقدار شاتر ثابت می ماند (به همان مقداری که شما انتخاب می کنید)، ولی مقدار دیافراگم بسته به شرایطی محیطی به صورت اتوماتیک تغییر می نماید. به همین دلیل، شما کنترلی روی عمق تصویر نخواهید داشت. چراکه کنترل آن را به عهده دوربین گذاشته اید.

استفاده از این حالت را نیز خیلی توصیه نمی کنیم چراکه ریسک عدم تعادل در نوردهی را به همراه دارد. شاید از خودتان بپرسید که چرا. به این خاطر که اگر مقدار نور محیط کافی نباشد و ما سرعت شاتر را خیلی بالا تنظیم کنیم، نوردهی عکس ما محدود به دیافراگم/سرعت لنز ما خواهد بود. برای مثال، اگر حداکثر مقدار دیافراگم لنز ما F/4.0 باشد، دوربین نمی تواند دیافراگم را از این عدد باریک تر کند، ولی ما همچنان با سرعت شاتر بالایی عکاسی خواهیم کرد. در نتیجه، عکس ما نوردهی کافی نخواهد داشت و تاریک خواهد بود. بر همین اساس، اگر در محیط های خیلی پر نور سرعت شاتر خیلی آهسته ای را انتخاب کنیم، عکس شما بیش از مقدار روشن و پرنور خواهد بود.

حالت Aperture Priority - اولویت دیافراگم

حالت اولویت با شاتر در دوربین ممکن است با نماد (AV) یا (A)نمایش داده گردد. در این حالت، شما مقدار دیافراگم را به صورت دستی انتخاب می کنیم و دوربین بر همان اساس سعی می نماید سرعت شاتر مناسبی را انتخاب کند تا عکس نوردهی مناسبی پیدا کند. در حالت اولویت با دیافراگم شما کنترل بیشتری روی سوژه و عمق عکس خواهید داشت. برای مثال می توانید پس زمینه را شفاف و یا محو کنید. اگر نور محیط زیاد باشد، دوربین سرعت شاتر را افزایش می دهد. اگر در محیط های کم نور عکاسی کنید، دوربین سرعت شاتر را به صورت اتوماتیک کاهش می دهد. بنابراین، در این حالت هیچ ریسکی بابت نوردهی بیش از حد و یا خیلی کم تصویر متوجه شما نخواهد بود. چراکه انعطاف پذیری دوربین روی سرعت شاتر بسیار بیشتر است. سرعت شاتر معمولاً بین 30 ثانیه تا 1/4000 (شاید هم حتی 1/8000 در بعضی دوربین ها) متغیر است. بنابراین، تمام عکس های شما احتمالاً نوردهی مناسبی خواهند داشت.

توصیه ما این است که بیشتر اوقات از حالت اولویت دیافراگم بهره ببرید. چراکه کنترل بیشتری روی عمق تصویر خواهید داشت و نوردهی تصویر هم کماکان مناسب خواهد بود. سیستم مقدار گیری و تنظیم نور در بیشتر دوربین های امروزی عملکرد خیلی خوبی دارد و جای نگرانی بابت نور عکس خود نخواهید داشت.

حالت دستی - Manual Mode

همان طور که از نام این حالت هم می توان حدس زد، در این حالت شما مسئول انتخاب دستی سرعت شاتر و مقدار دیافراگم هستید. در این حالت، شما می توانید برای هرکدام از این دو متغیر، هر مقدار ای که می خواهید را انتخاب کنید و به عبارت دیگر، مسئولیت کنترل نوردهی عکس را کاملاً خودتان به عهده بگیرید. انتخاب این حالت برای مواقع خاصی توصیه می گردد که دوربین قادر به مقدار گیری صحیح مقدار نور نیست. برای مثال، اگر در یک محیط بسیار روشن عکاسی می کنید، دوربین ممکن است نور را به اشتباه مقدار گیری نموده و در نتیجه مقادیر شاتر و دیافراگم را به اشتباه تنظیم کند. در نتیجه، عکس شما یا خیلی کم نور و یا خیلی پرنور می گردد.

استفاده از حالت Manual برای مواقعی که می خواهید در تمام عکس ها ثبات داشته باشید نیز مناسب است. اگر می خواهید که مقدار دیافراگم و سرعت شاتر در تمام عکس ها یکسان باشد، باید از این حالت بهره ببرید. برای مثال، اگر قصد ثبت چند عکس و ترکیب آن ها در غالب یک عکس پانوراما را داشته باشید، بهتر است که مقادیر فوق در تمام عکس ها ثابت و یکسان باشد. در غیر این صورت، بخش هایی از تصویر پانوراما شما تاریک تر و بخش هایی هم روشن تر خواهد بود (شاید هم عمق تصویر در بخش هایی تفاوت داشته باشد!). ولی اگر سرعت شاتر و مقدار دیافراگم را خودتان تنظیم نموده باشید، تمام عکس ها نوردهی یکسانی خواهند داشت. به صورت کلی، استفاده از این حالت بیشتر به عکاس های حرفه ای توصیه می گردد و اگر مبتدی هستید، بهتر است آن را انتخاب نکنید.

حالت های دوربین عکاسی را از کجا تنظیم کنیم؟

دکمه (دایل - Dial) تنظیم حالت های عکاسی معمولاً در تمام دوربین های حرفه ای و یا نیمه حرفه ای کاملاً تعیین است. این دکمه معمولاً به شکل یک دایل گرد و قابل چرخش است که نام حالت های مختلف روی آن درج شده است.

در دوربین های DSLR برند نیکون (Nikon)، این علامت ها شامل M، P، S و A می گردد.

ولی در دوربین های برند کانن (Canon)، از M، P، Tv و Av استفاده شده است.

این دکمه در بعضی دوربین های حرفه ای ممکن است شکلی متفاوت داشته باشد. برای مثال، همان طور که در عکس زیر مشاهده می کنید، دوربین Nikon D300 تنها یک دکمه کوچک با عنوان Mode قرار داده و با فشردن آن می توانید حالت های دوربین را انتخاب کنید.

برای تنظیم ISO چه کار کنیم؟

در بیشتر دوربین های DSLR، تنظیمات ISO با تغییر حالت های دوربین عکاسی تغییر نمی نماید. بنابراین می توانید آن را به صورت دستی انتخاب کنید. اگر تمایلی به این کار ندارید و یا اینکه اطلاعات کافی ندارید، می توانید از حالت Auto ISO برای تنظیم اتوماتیک ISO استفاده نموده و سپس حداکثر مقدار ISO را 800-1600 انتخاب کنید. حداقل سرعت شاتر را هم می توانید روی 1/200th ثانیه تنظیم کنید. اگر احساس می کنید که Noise تصویر زیاد است، حداکثر مقدار ISO را کاهش دهید. اگر دوربین شما حالت Auto ISO ندارد، حداقل مقدار ISO را انتخاب کنید و اگر محیط خیلی کم نور بود، مقدار آن را افزایش دهید.

سایر حالت های دوربین عکاسی چه کاربردی دارند؟

خیلی از دوربین های DSLR سطح مبتدی و یا نیمه حرفه ای حالت های عکاسی مختلفی مانند Portrait، Landscape، Macro، Sports یا Night هم دارند، نام و تنوع آن ها بستگی به مدل دوربین شما خواهد داشت. اما آیا شناخت این حالت ها چندان اهمیت دارد؟ به نظر ما خیر. به خاطر دلایل زیر، در این مقاله به آنالیز این حالت ها نپرداختیم.

• تمام این حالت ها در واقع ترکیبی از همان 4 حالت اصلی، به علاوه بعضی تنظیمات دیگر دوربین هستند.
• این حالت ها در دوربین های مختلف با یکدیگر تفاوت دارد. بنابراین نباید به استفاده از آن ها عادت کنید. اگر مدل دوربین عکاسی خود را عوض نموده و یا یک دوربین حرفه ای تهیه کنید، هنگام عکاسی به مشکل برخواهید خورد.
• بهتر است اصول کلی عکاسی را یادگرفته و با استفاده از آن ها عکاسی کنید. استفاده از حالت های پیش فرض هیچ کمکی به پیشرفت شما در عکاسی نمی نماید.

منبع: photographylife