سیاه چاله ای کوچک درون خورشید پنهان شده - وبلاگ طفره

به گزارش وبلاگ طفره، زومیت نوشت: سیاه چاله ها ممکن است درون ستارگان پنهان شده باشند و جرم اضافی آن ها می تواند اثرات گرانشی عجیب دنیا را که به ماده تاریک نسبت داده می گردد، شرح دهد.

ستارگان می توانند سیاه چاله های کوچک یا به اصطلاح سیاه چاله های نخستین را که درجریان بیگ بنگ شکل گرفته اند، درون خود پنهان نموده باشند. پژوهشگران دریافته اند که این ایده که برای اولین بار از سوی استیون هاوکینگ مطرح شد، ممکن است منشاء ماده تاریک اسرارآمیز را نیز شرح دهد.

در سال 1971، هاوکینگ فیزیکدان مشکل مربوط به کمبود ظاهری ذرات پرانرژی ساطع شده از خورشید را آنالیز می کرد. او از خود پرسید آیا اگر خورشید میزبان سیاه چاله کوچکی باشد که در ابتدای دنیا شکل گرفته است، مشکل نوترینوی خورشیدی حل خواهد شد یا نه. بعضی اخترشناسان این ایده را فراتر بردند؛ اما وقتی مشکل نوترینوی خورشیدی در سال 2001 حل شد، علاقه به ستارگان میزبان سیاه چاله از بین رفت.

اکنون به گزارش نیوساینتیست، ارل بلینگر از موسسه اخترفیزیک ماکس پلانک در آلمان و همکارانش ایده یادشده را به عنوان شرحی ممکن برای ماده تاریک احیا و محاسبه نموده اند که سیاه چاله های نخستین با جرم های مختلف، چه تاثیراتی بر تکامل ستاره میزبان خود دارند.

برای خورشید ما، بلینگر و تیمش ابتدا سیاه چاله هایی با جرم کوچک تر از سیارکی معمولی را رد کردند؛ زیرا این سیاه چاله ها رشد نمی نمایند یا اثرات سنجش پذیر ندارند. آن ها بعلاوه فرض بزرگ تر بودن سیاه چاله از خود خورشید را نیز غیرممکن دانستند؛ زیرا در آن صورت سیاه چاله به سرعت ستاره اش را می بلعید. درنهایت، سیاه چاله هایی با جرم سیاره عطارد یا بزرگ تر که با برافزودن ماده به آهستگی رشد می نمایند، به عنوان تنها فرض ممکن باقی ماند.

• رویداد عجیبی که الماس ها را بر روی زمین می آورد!

چنین سیاه چاله ای که سوخت خورشید را از درون می مکد، با فراوری نور قدرتمندی که لایه های خارجی ستاره را به بیرون می راند، موجب رشد آن می گردد. این فرایند درطول میلیون ها سال دما را تا زیر سطح مورد احتیاج برای همجوشی هسته ای که واکنش ضروری برای حفظ ثبات ستاره است، پایین می آورد.

اثر خنک نماینده موجب می گردد که کل ستاره مانند دیگ آب جوش، آشفته و متلاطم گردد. درنهایت ستاره به نوع کمیابی از ستارگان غیرمعمول سرد به نام ستاره سرخ سرگردان تبدیل می گردد. سیاه چاله واقع در مرکز سرگردان سرخ بعلاوه می تواند آن را به شیوه ای منحصربه فرد به تپش بیندازد. این اثر از سیاه چاله های نخستین همان نشانه ای است که بلینگر امید دارد اکنون در تقریبا 500 ستاره سرخ سرگردان شناخته شده، به دنبالش بگردد.

این واقعیت که ستارگان میزبان سیاه چاله به شیوه خاص یادشده می تپند، بدان معنی است که احتمال میزبانی خورشید ما از سیاه چاله بسیار پایین است؛ زیرا اگر چنین بود، باید قبلا تپیدن خورشید را می دیدیم. بااین حال، وجود سیاه چاله در قلب خورشید غیرممکن نیست.

بلینگر می گوید سیاه چاله ای بسیار کوچک که یافتن نشانه اش سخت باشد، می تواند همچنان بر تکامل خورشید اثر بگذارد. چنین سیاه چاله ای به طور موثر دمای خورشید را کاهش می دهد و وقتی خورشید با اتمام سوخت به غول سرخ معمولی تبدیل گردد، زمین را از بلعیده شدن به وسیله ستاره مان نجات می دهد. بااین حال، خورشید همچنان به مقدار ای گرم خواهد شد که اقیانوس های زمین را بجوشاند و کل حیات را از بین ببرد.

اگر ستاره های دیگری را که میزبان سیاه چاله های نخستین هستند، پیدا کنیم، آن گاه آن ها می توانند به شرح ماده تاریک یاری نمایند. ماده تاریک پدیده ای است که به نظر می آید موجب شکل گیری اثرات گرانشی شرح ناپذیر در کیهان می گردد؛ مانند کهکشان هایی که سریع تر از آنچه صرفا براساس تاثیر ماده مرئی انتظار داریم، می چرخند. به گفته بلینگر، اگر سیاه چاله ها درون ستارگان پنهان شده باشند، جرم اضافی آن ها می تواند تا حدی این اثر گرانشی را شرح دهد.

پائولو مونترو کاماچو از دانشگاه تسینگ هوآ در چین می گوید اگر ستارگان میزبان سیاه چاله روی کاغذ می توانند ماده تاریک را شرح دهند، یک فرض بزرگ وجود دارد که هنوز ثابت نشده است. مسئله این است که آیا ستارگان اصلا می توانند سیاه چاله های نخستین را به دام اندازند یا خیر. وی می گوید: گرفتن سیاه چاله های نخستین برای یک ستاره سخت است؛ زیرا آن ها بسیار کوچک هستند و خیلی سریع حرکت می نمایند.

5858